Boeken moeten eigenlijk voor zich spreken en dat doet mijn nieuwe boek ‘Mädchen’ zeker, maar ik schrijf toch nog graag toch nog iets ter toelichting.
In NRC Handelsblad stond de voorbije weken veel te lezen over de 1.600 kinderen die in 5 jaar tijd zijn verdwenen uit Nederlandse asielzoekerscentra. Dat zijn er niet weinig, maar het is slechts een fractie van de 250.000 kinderen die volgens Missing Children Europa ieder jaar vermist raken in Europa. Het gaat daarbij om kinderen die zijn weggelopen, ontvoerd, verongelukt of gewoon verdwenen, weg, naar nergens.
Dat is erg. Tegelijk is 250.000 gewoon een getal. Er zijn zoveel getallen. En die zijn allemaal erg. 6 miljoen. 99 procent. 22 miljard. 3 punt 4 op de schaal van Richter, maar: op 3 kilometer diepte, dus dan weet je het wel.
Ik zal niet alle getallen die ik ken voor jullie opsommen, want dat voelt wat onzinnig, ik wil alleen even illustreren dat als we de ernst der dingen in cijfers vatten, ze doorgaans op de bovenste plank van ons mentale keukenkastje eindigen. Daar waar ook bits en quarks liggen te verstoffen. Zo worden ieder jaar 250.000 kinderen gereduceerd tot nietszeggende krantenkoppen.
Zelfs over de enkeling die weet te ontsnappen aan de statistische anonimiteit, weten we hoegenaamd niets. Want zeg nou zelf. Hoe heet de knuffel van Nicky Verstappen? Welke vloggers volgt Anne Faber? Wat is de naam van het zesjarige meisje dat vandaag op Cyprus werd gevonden? Op wie zijn An en Eefje stiekem verliefd? Wat is de favoriete kleur van Madeleine McCann?
We weten het niet. En dat is jammer.
Want ook deze kinderen hebben plannen, ideeën en dromen, net als onze eigen kinderen. De enige manier om ze nog terug te halen uit de cijferbrij is door hun verhalen te vertellen. Daarom schreef ik dit boek: Mädchen.
Mädchen is een van Europa’s verdwenen kinderen. Over acht jaar jaar, in 2027, ontsnapt ze aan een gezin dat haar op gruwelijke wijze exploiteert, en ontvlucht ze een leven van criminaliteit, geweld en misbruik. Als ze eenmaal vrij is, gaat ze op zoek naar haar wortels, naar zichzelf. Ze probeert – onder andere – te ontdekken hoe en waarom haar dit kon overkomen.
Emile Proper, 13/6/2019
